من آفتاب درخشان و ماه تابان را
بهین طراوت سرسبزی بهاران را
زلال زمزمه روشنان باران را درود خواهم گفت
صفای باغ و چمن دشت و کوهساران را
و من چو ساقه نورسته بازخواهم رست
و درتمامی اشیا پاک تجریدی
وجود گمشده ای را
دوباره خواهم جست
حمید مصدق ( از جدایی ها)
اشعارتون خیلی قشنگه و به دل میشینه
اشعار خیلی جالب بود واقعا ممنون